פון: מיכאַעלאַ רוסאָני פּראָדוקציע בשותפֶות מיט דער עסטרייכער אַמבאַסאַדע און דער פּוילישער קולטור אינסטיטוט
"די שוועסטערס פאַרי" איז א פּיעסע וואָס שילדערט די אינערלעכע און אויסערלעכע געפילן פונעם אימיגראַנט. די טעמע איז אַקטועל אין יעדער ציַיט. מיט זייער עמיגראַציע קיין אמעריקע שטייען ביידע שוועסטערס, מלכה און חיה, אָפּשטאַמיקע פון א טראדיציאָנעלע יידישע מִשפָּחֶה, אַנטקעגן דער נויטווענדיקייט צו באשליסן : צי בליַיבן געטריַי צו דער טראדיציע פון זייערע אָבות, אין ניַיעם פאַטערלאַנד, צי אויסקליַיבן דעם וועג פון אַסימילאַציע און אָפּוואַרפן די פאַרגאַנגענהיַיט. חיה דעצידירט זיך גליַיך אויף אַסימילאַציע כדי צו דערגרייכן איר ציל און מאַכן אַ קאַריערע. דאקעגן, באמיט זיך מלכה צו בליַיבן געטריַי צו די טראדיציאָנעלע ווערטן. די געשיכטע ווערט דערציילט רעטראָספּעקטיב, דורך מלכה'ן . אַזוי באַקענען זיך מיר מיטן גורל פון ביידע שוועסטערס. מיט זייער לעבן אין פּוילן ביז די ערשטע יאָרן אין ניו-יאָרק, באַטאָנענדיק זייער בשותפותדיקער גורל, טראָץ די פארַשידענע וועגן וואָס ביידע האָבן אויסגעקליבן. אין דער פּיעסע זענען אריַינגעפירט געוואָרן לידער אויף יידיש און אויף פּויליש וואָס שטריַיכן אונטער דעם שפּאַלט צווישן דער אלטער און ניַיער וועלט. שפּאַלט וועלכער פילט יעדער איינציקער אימיגראנט. פון די לידער אינהאלטן לאָזן זיך הערן די קלאַנגען פון אן אלטע יידישע פאָלקס חָכמֶה און אין זייערע מעלאָדיעס קענען זיך הערן די קלאנגען פון דער אמעריקאנער מוזיק פון די 30-טע און 40-טע יאָרן פון פאַרגאַנגענעם יאָרהונדערט.
די וועלטלעכע פּרעמיערע פון "די פאַרי שוועסטער" איז פאָרגעקומען פאַראַיאָרן אין קראָקע, אין די ראַמען פון דעם אינטערנאַציאָנאַלן יידיש קולטור פעסטיוואַל און האָט באַקומען ברייטע לויבונגען. אין יידישפיל טעאַטער פּראָדוקציע קאָמבינירן זיך מאָדערנע באַאַרבעטונגען מיט יידישע פּאָפּולערע קלאַנגען, צוזאַמען מיט לידער פון די באַרי שוועסטער. די דאָזיקע באַגלייטן די גאַנצע פאָרשטעלונג און ווערן אויסגעפירט דורך אַ לעבעדיקער זשאַס אָרקעסטער און כּליזמער. דער גאַסט רעזשיסאָר איז דער באַרימטער פּוילישער פּיטער שאַלשאַַ וועלכער אַרבעט הייַנט צו טאָג אין ווין. די איבערזעצערין אויף יידיש פון דער פּיעסע געהערט צו לֶאֶה שלאַנגער, מוזיקאַלישע באַאַרבעטונגען: יעזשי קלאָזאָוויטש, מוזיקאַלישע לייטונג, אָנפירונג און קלאַוויר: לענאַ קאָפּילעוויטש, באַוועגונג: מאַרינאַ בלאַטאָוו, דעקאָראַציע דיזייַן און קליידונג: סערגיי בערעזין, באַלייַכטונכ דיזייַן: מישאַ טשערניאַווסקי, סימולטאַנישע איבערזעצונג אויף יידיש און העברעיש: לאָראַ סאַהאַר. ס'באַטייליקן זיך: מאָניקאַ וואַרדימאָן, יעלענאַ יאַרלאָוואַ, טרייסי אווראַמאָמיטש, ישראל טרײַסטמאַן, געראַ סאַנדלער, אורי קאָוואַלסקי, אַנדריי קאַשקער. מוזיקער: שאַכאַר בלעכעראָוויטש- סאַקסאָפאָן, באָריס מאָלקאָווסקי- קאָנטראַבאַס, פּאָלאַ כידער- פידל, אַסאַף ראָט- פּויקן
דער מאַראַנצן פרדס
מנחם צירקין התאלמן מאשתו, איתה חי כ-40 שנה ללא אהבה וללא ילדים. הוא גר בבית מוקף בפרדס עם אחיו הבכור הבטלן והתימהוני – בועז. גם האחות הצעירה צביה, פוקדת את הבית והפרדס, ומלאה תוכניות לגביהם. אידה, מורה לבלט מרוסיה, לא צעירה ועדיין מלאת חלומות, רואה חור בפרדס הישן והיפה. היא נכנסת בעדו, ומאותו רגע מתחוללת בביתו של בעל הפרדס סערה של אהבה ושל פחד מאהבה, שסופה קנאה והרס. זו מחזה של מאבק פנימי בתוך דמותו של מנשה האלמן. הוא אוהב, הוא מוקסם, הוא נסחף והוא בעצמו מפחד מהאהבה ומההיסחפות. זהו מחזה על נס שלא מתרחש, על אהבה גדולה מדי, ועל עוד פרדס שהולך בדרך כל הארץ.
מחזאי: יוסף בר-יוסף, תרגום ליידיש: עפרה אליגון, בימוי: אלכס כגן, עיצוב תפאורה ותלבושות: אפרת פס, עיצוב תאורה: מישה צ'רניאבסקי, תרגום סימולטני: לורה סהר.
משתתפים: טרייסי אברמוביץ, אנאבלה, יעקב בודו, קרול מרקוביץ.
